Πόσο αυτοκαταστροφικοί είμαστε τελικά;

Υπάρχει μονάδα μέτρησης της ανοησίας και της αυτοκαταστροφής παγκοσμίως; Ναι, η μονάδα λέγεται ‘βγάζω τα μάτια μόνος μου’ και εφευρέτες είναι οι Έλληνες με πρωταγωνιστές τους πολιτικούς.

 Ναι, ξέρετε ποιοι είμαστε, ας το παραδεχτούμε πλέον, μεταξύ μας είμαστε. Δεν νομίζω ότι άλλος λαός θα ψήφιζε επί δεκαετίες, χτίζοντας συστηματικά το οικοδόμημα του τέρατος με τα πήλινα πόδια που λέγεται Δημόσιο, ποιο άβουλους, ανόητους, καιροσκόπους και ομφαλοσκόπους (πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων και μάλιστα γυναικών, από ότι φάνηκε πρόσφατα) πολιτικούς. Ακόμα, ναι ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε ανάμεσα σε ευρώ και οικονομική σκλαβιά και νέο-δραχμή και πτώχευση και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο μας επιφυλάσσει το μέλλον, μαλώνουν για εσωκομματικά θέματα που αφορούν μόνο εκείνους και τα αιώνια τους βολέματα, αδιαφορώντας για τις συνθήκες που διαμορφώνουν για την ελληνική κοινωνία και τις συνέπειες των πράξεών τους . Οι κοκορομαχίες ανάμεσα σε κόμματα αφορούν μόνο αυτούς. Επί της ουσίας, αδιαφορούν εάν  ο ανώνυμος πολίτης, ο καθένας από μας ή από τους κοντινούς μας ή τους γνωστούς μας, έχει να φάει, να πληρώσει τους πάγιους λογαριασμούς του, να αγοράσει πετρέλαιο, να δώσει στο παιδί του φάρμακα, να πάει στον οδοντίατρο. Τα αυτονόητα και κεκτημένα για όλους μας τόσα χρόνια τώρα.  Και δεν ξέρουμε τι και ποιος εποφθαλμιά τη χώρα και σε ποια επίπεδα.

Έχοντας συνεχή διχόνοια (από αρχαιοτάτους χρόνους αυτό δεν μας έχει αφήσει) αδιαφορούν που είμαστε πρώτο θέμα παγκόσμια για πάνω από δύο χρόνια τώρα, και όχι για καλό…  Ειδικά τώρα κινδυνεύουμε με απομόνωση. Όλα τα στερεότυπα κατά της Ελλάδας σε διάφορα επίπεδα και τομείς, είτε καλλιεργούνται συστηματικά, είτε τους δίνουμε απλόχερα αφορμές, έχουν απλωθεί παγκόσμια και αυτό είναι πλέον επικίνδυνο…

Δεν ξέρουν τι τους γίνεται κυριολεκτικά. Τυφλωμένοι από πανικό καθώς τους τρέχουν οι εξελίξεις,  δεν έχουν καν την παραμικρή βούληση να προστατέψουν τη χώρα τους, άγονται και φέρονται τρώγοντας σφαλιάρες κάθε είδους από οποιονδήποτε έχει εξουσία στο παγκόσμιο παιχνίδι νομισμάτων και επιβολής. Και στην πλάτη μας παίζονται παιχνίδια που ούτε καν μπορούμε να συλλάβουμε και που θα αποκαλύψει η ιστορία… Ειλικρινά βαρέθηκα δυο χρόνια τώρα να είμαστε αυτοί  που κατηγορούνται ότι δεν κάνουν τίποτα παγκοσμίως… Γιατί κάνουμε, πως! Με τέτοια άλογη φορολόγηση των πάντων, δεν  αφήνουν τίποτα που παράγει και δημιουργεί, σε αυτόν τον τόπο όρθιο. Διαλύουν ότι έχει μείνει ανέπαφο (από υγιείς επιχειρήσεις)  και η οργή του κόσμου πλέον γίνεται τυφλή και λυσσασμένη.

 Αυτό που δεν συγχωρώ σε κανέναν πολιτικό, είναι η έλλειψη ελπίδας και το αδιέξοδο που οδήγησαν τη χώρα…

Είμαστε λοιπόν στο χειρότερο σκαλί διάλυσης της κοινωνίας… μιας κοινωνίας σάπιας από την αρχή μέχρι το τέλος της, που καν δεν μπορούν να φυτρώσουν οι σπόροι που ρίχνουμε, αφού δεν τους ποτίζουμε, αντίθετα τους ρίχνουμε πετρέλαιο… Είμαστε άραγε άξιοι της μοίρας μας, να μας παίρνουν οι χίλιοι άνεμοι και να μας σκορπίζουν; Όχι, υπάρχει μία και μοναδική, καθαρή λύση. Θα πρέπει να πολεμήσουμε με πίστη και στόχο, σαν γροθιά, επιτέλους μαζί, για να επιβιώσουμε επιτέλους, όλοι μαζί. Υπάρχουν άνθρωποι ιδιαίτερα αξιόλογοι αλλά και πρόθυμοι να βοηθήσουν σε τομείς ανάπτυξης και δημιουργίας. Φτάνει να ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας και αυτό δεν είναι πρόταση, είναι μονόδρομος. Δεν μας αξίζει αυτή η Ελλάδα και αυτό το μέλλον. Η χώρα μας είναι και είμαστε πολύ περισσότερα.

*** «Η Ελλάδα για να σωθεί , πρέπει όλοι οι ηγέτες της όπου και αν βρίσκονται, να πάνε εξορία.»  -Γέροντας Παϊσιος