Το Ταξίδι στα Πέρατα του Κόσμου...

Aφιερωμένο σε έναν μικρό πανέμορφο άνθρωπο που ήρθε στη ζωή την προηγούμενη εβδομάδα… Με όλη μου την αγάπη…

Τα μάτια μου είχαν θαμπώσει από το πολύ φως. Μόλις είχα βγει στην επιφάνεια… δυο υπέροχα γαλάζια μάτια με κοιτούν με λατρεία και ακόμα ένα ζευγάρι καστανά δακρύζουν. Αλλά αυτό είναι το τέλος της ιστορίας μου.

Η αρχή ήταν διαφορετική. Δεν ξέρω πότε απέκτησα συνείδηση. Ξέρω ότι κολυμπούσα για μήνες, προστατευμένος από κάθε τι κακό, άκουγα φωνές και τραγούδια για μήνες… Κολυμπούσα μέσα σε μια θάλασσα από τριαντάφυλλα. Αισθανόμουν χάδια, αισθανόμουν τη μουσική, γευόμουν το παγωτό που σου άρεσε μαμά… Έμοιαζε ατελείωτος ο χρόνος, όπως είναι το σύμπαν…

Ξέρω ότι ταξίδευα για καιρό για να έρθω στην αγκαλιά σας. Ταξίδευα μέσα στο φως και στη ζεστασιά, αλλά ταξίδευα. Γι’ αυτό και είμαι κουρασμένος και θέλω να κοιμάμαι... Ξέρω ότι μ’ αγαπήσατε πριν έρθω… Με λαχταρήσατε και με επιθυμήσατε. Μόνο έτσι θα μπορούσα να έρθω… Μου ζητήσατε να έρθω και ήρθα κοντά σας. Ξέρω ότι τα μάτια μου σας εξετάζουν τόσο πολύ και σας παραξενεύει. Κουβαλάω γνώση που θα πρέπει να ξεχάσω και να αποκτήσω ξανά… από την αρχή.

Δεν περίμενα ότι ο ερχομός μου θα σήμαινε αγωνία αλλά και πόνο για σας και για μένα. Δεν περίμενα ότι θα υπήρχε πόνος ανάμεσά μας μαμά… Αλλά και μια απίστευτη, ασύλληπτη, αστείρευτη χαρά. Φως είναι αυτό που έχει γεμίσει το σπίτι σας και το ξέρετε. Ταξίδεψα πολύ όλους αυτούς τους μήνες. Εξελίχθηκα, μεγάλωσα, δημιουργήθηκα. Μέσα στο σύμπαν, ανάμεσα από τα φωτεινά αστέρια, τους λαμπερούς κομήτες και το περίεργο φως που περιβάλει τα πάντα στο διαστημόπλοιο που λέγεται ουρανός, ταξίδεψα πολύ για να κατέβω και να εμφανιστώ στη ζωή σας. Γιατί με ζητήσατε… και ήταν η ώρα μου να έρθω στην αγκαλιά σας.

photo: (c) anne geddes