το παραμύθι της μικρής φίλης μου!

καλαμι,ελατο, κρισ-κραφτ, αμαξα & φαλαινα!

Η φιλενάδα μου, η όμορφη και αξιαγάπητη, ‘Μάουρα η βιβλιοφάγος’, http://maoura.blogspot.com/, που πρέπει να είναι η μικρότερη μπλόγκερ, που με τιμά με τη φιλία της και τη ζεστή αγκαλιά της, μου έδωσε αυτές τις λέξεις! Αυθόρμητα, της έφτιαξα δώρο ένα παραμύθι!

Το μοιράζομαι με όλους σας με μια φωτεινή αγκαλιά! Γιατί όλοι μας κρύβουμε ένα παιδί κάπου εκεί πίσω, ναι εκεί!

Ο καιρός είχε φτάσει! Χριστούγεννα επιτέλους! Η μικρή πριγκίπισσα Μάουρα μόλις είχε γυρίσει από το σχολείο! Πέταξε το ροζ μπουφάν της και έτρεξε στο μαγικό Χριστουγεννιάτικο δέντρο που της είχαν φτιάξει η μαμά και ο μπαμπάς, για εκείνη και για τον αδερφό της… Ένα πελώριο έλατο γεμάτο φωτεινές πασχαλίτσες, πυγολαμπίδες και φωτεινά λουλούδια και στην κορυφή, ένα αληθινό φωτεινό αστέρι που λίγο πριν είχαν κόψει από τον ουρανό!

Εκεί η κάθε μπάλα ήταν από κρύσταλλο και έκρυβε μαγικές ευχές. Η Μάουρα, που ήθελε να δει τι κάνει η κάθε μπάλα, άρχισε να ψάχνει σιγά-σιγά γύρω από το δέντρο. Τότε είδε ένα καλάμι!

‘Μα τι να το κάνω το καλάμι εγώ; Χρειάζεται στο δέντρο;’

Και πιάνει τη μπάλα στο τριανταφυλλένιο χέρι της. Εκείνη την ώρα αισθάνθηκε ότι ήταν καλοκαίρι. Τα τζιτζίκια τραγουδούσαν και τα μυρμήγκια κουβαλούσαν ακούραστα στις πλάτες τους τεράστιους σπόρους από στάρι. Είδε ότι βρισκόταν δίπλα στη θάλασσα και ψάρευε. Ένα καλάμι ήταν στο χέρι της και ένα ψάθινο καπέλο με σατέν κορδέλα σκέπαζε τα μεταξένια μακριά μαλλιά της. Και τότε αισθάνθηκε ότι κάτι έπιασε! Νόμισε ότι ήταν κάτι μικρό, αλλά δεν ήταν. Οι κύκλοι του νερού γίνονταν ολοένα και μεγαλύτεροι!

Μια άσπρη-ασημένια φάλαινα εμφανίστηκε μπροστά της χαμογελαστή. Η πριγκίπισσα Μάουρα, όχι μόνο δεν τη φοβήθηκε, αλλά της μίλησε.

‘Γιατί δεν με αφήνεις να ψαρέψω όμορφες πεταλούδες του ύπνου που βρίσκονται βαθειά μέσα στο βυθό;’

Η φάλαινα άφησε γύρω της, ανυπόμονα, άσπρα κύματα σαν να ήταν κρισ-κραφτ και της πρότεινε.

‘Πάω να δω την ωραιότερη ανατολή του κόσμου και να ακούσω το τραγούδι του σύμπαντος!’ της είπε βιαστικά.

‘Περίμενε, περίμενε έρχομαι και εγώ να σε βρω!’ της είπε η Μάουρα. ‘Αλλά πώς να έρθω; Δεν έχω ουρά να σε ακολουθήσω… ’ και συννέφιασαν τα όμορφα μάτια της. Και η φάλαινα αποκρίθηκε. ‘Γιατί στενοχωριέσαι; Ανέβα πάνω μου, σαν να είσαι αμαξάς πάνω σε άμαξα και έλα μαζί μου!’ Πράγματι, και έτσι έγινε! Πήγαν μαζί και είδαν το ωραιότερο θέαμα του κόσμου! Ένα ουράνιο τόξο και έναν ήλιο όμορφο πολύ που τους χαμογελούσε! Η φάλαινα χαμογέλασε και της είπε ‘Τώρα είναι η ώρα να γυρίσεις πίσω! Να δεις και άλλη κρυστάλλινη μπάλα!’ και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο. Αν θέλεις να με ξαναδείς απλά πιάσε ξανά την κρυστάλλινη μπάλα!’ Και αμέσως, η Μάουρα βρέθηκε κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο! ‘Μάουλα έλα, ήρθε η ώρα να φάμε!’ τη φώναξε ο μικρός της αδελφός. Η Μάουρα γεμάτη χαρά, υποσχέθηκε να ξαναγυρίσει πίσω να δει τι κρύβουν και οι υπόλοιπες μπάλες!

photo by: http://www.cs.princeton.edu/~rywang/berkeley/singles/rainbows/fortissimo.html