Σκόρπιες σκέψεις...

Τα τελευταία γεγονότα είναι ακόμα νωπά. Όλα προχωρούν σιγά-σιγά, όλοι μας προσπαθούμε να περπατήσουμε έχοντας στην πλάτη μας τεράστιο βάρος, κάνοντας ότι δεν τρέχει τίποτα. Κι όμως. Κουβαλάμε μέσα μας το βάρος της οικολογικής καταστροφής του τόπου μας, της Μεσογείου, του Κόσμου. Και για πρώτη φορά στην Ελλάδα, κάποιοι μιλούν σοβαρά για την οικολογία. Για πρώτη φορά ασχολούνται επί της ουσίας, τουλάχιστον τώρα!

Δεν ξέρω αν θα κάνουν κάτι... Εμείς αγαπάμε να μιλάμε μόνο. Ακούγομαι αρνητική, αλλά τόσα χρόνια η Ελλάδα έχει θάψει κυριολεκτικά τα θέματα οικολογίας και ευαισθητοποίησης για το περιβάλλον. Ξέρω όμως ότι αν δεν κάνουμε κάτι σύντομα, με πρόγραμμα και οργάνωση, θα καταστραφούμε μέσα σε λίγες δεκαετίες. Ερημοποίηση ονομάζεται η λέξη που θα χαρακτηρίσει τη χώρα αλλά και όλη τη Μεσόγειο.

Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Πρέπει να βγούμε από τη 'βολή΄ μας. Να ενημερωθούμε, να ψάξοουμε. Η ίδια η συγκυρία μας κατευθύνει στην αντίδραση. Διαφορετικά τα πράγματα είναι τόσο απλά... Με γεωμετρική πρόοδο κατευθυνόμαστε προς την αφάνιση του είδους μας. Χάνουμε κάθε ποιότητα ζωής, μας λείπει ο καθαρός αέρας, καταστρέφουμε την πανίδα και την χλωρίδα της γης ασταμάτητα και πλέον, διαλύεται και ο υδροφόρος ορίζοντας. Οι επόμενες γενιές θα ταξιδεύουν στο εξωτερικό για να δουν χιόνι, αν επιζήσουν... Σε λίγο δεν θα έχουμε νερό. Δεν θα έχουμε ζωή.

Στο χέρι μας είναι, όλοι μας μπορούμε να αντιδράσουμε, αρκεί να το θέλουμε όλοι μαζί. Για ένα μέλλον γεμάτο όμορφες στιγμές, αυτές που είχαμε και εμείς σαν παιδιά, κάτω από τις φυλλωσιές του δάσους, δίπλα στην κελαριστή βρύση, ενώ υπήρχε ακόμα άνοιξη...

Στο χέρι μας, αρκεί να ενωθούμε όλοι μαζί!