Γιατί blog?

Τώρα τελευταία έχω διαβάσει πολλά άρθρα ελληνικά και ξένα όσον αφορά αυτό το νέο κομμάτι του internet, τα blogs. Επίσης, έχω διαβάσει με ενδιαφέρον κάποιες σοβαρές απόψεις ανθώπων που γράφουν οι ίδιοι blogs. Ακόμα, γράφονται και εκφράζονται πολλά καλά σχόλια και πολλά αρνητικά, όσον αφορά τη 'μισή αλήθεια', τον 'κίνδυνο' που κρύβει η συμμετοχή και η δημιουργία blog, η αποξένωση, το 'κλείσιμο', η 'παρακμή' των νέων γενεών, κλπ, κλπ. Μη σας τα ξαναλέω, ήδη τα ξέρετε. Και όλα με ωθούν σε μια και μόνο ερώτηση... Τί είναι αυτό που ωθεί κάποιον να δημιουργήσει ή γράψει ή να σχολιάσει ένα blog? Τί είναι αυτό που κάνει κάποιους να είναι απλοί ακροατές και κάποιοι να είναι φωνακλάδες σε ένα αόρατο, αλλά ιδιαίτερα 'φασαριόζικο' παζάρι ιδεών... Και γιατί κάποιος μπορεί να τα διαβάζει χωρίς να σχολιάζει? Και γιατί κάποιος άλλος παίρνει το δικαίωμα να 'κανιβαλίζει' στα γραπτά κάποιου, με οποιοδήποτε τρόπο? Είναι το ανεκπλήρωτο ή εκπληρωμένο ψώνιο κάποιου 'wannabe' συγγραφέα, είναι το απωθημένο κάποιου που δεν τον άφηναν να πει ποτέ τη γνώμη του γιατί, σε ένα σπίτι με τέσσερα παιδιά πότε να προλάβει να ασχοληθεί η μαμά, είναι ο νεαρός που 'πουλάει μούρη' και γράφει ερωτικές κουβέντες για να 'ρίξει' την 'όμορφη και γοητευτική' που τον 'πλησιάζει' με τα ελκυστικά της γραπτά καθημερινά, είναι ο προβληματισμένος με την κοινωνία, το θείο του, το Θεό, τους ανθρώπους και τον ίδιο του τον εαυτό και θέλει να ξεσπάσει, είναι ο κλειστός χαρακτήρας που θέλει να εκφραστεί, αλλά αυτοαναιρείται στις δημόσιες κουβέντες, ενώ εδώ, 'μεταξύ μας' του είναι τόσο μα τόσο εύκολο, είναι ο ανατρεπτικός χαρακτήρας που δεν αντέχει να το παραδεχθεί, ούτε αντέχει να εκφραστεί στο ισσοροπημένο κοινωνικό περιβάλλον που ανήκει, ενώ εδώ είναι πραγματικά αληθινός σε αυτά που λέει και πιστεύει... Ό,τι και αν είναι, ίσως και όλα αυτά μαζί και ίσως και τίποτα από αυτά μαζί, ένα είναι το σίγουρο... Ότι αυτό το περίεργο μέσο, ωθεί τους ανθρώπους να σκέπτονται και να γράφουν... Ανορθόγραφα ή όχι... με καλή, εύκολη γραφή ή μπερδεμένα... Δεν το κρίνω και ειλικρινά δεν με νοιάζει. Αυτό που με ενδιαφέρει και διαπιστώνω είναι ότι είναι ένα νέο μέσο έκφρασης, άμεσο, γρήγορο που οδηγεί σε κινήσεις! Τόσο νέο που δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην ιστορία του ανθρώπου. Αυτή τη στιγμή θέλω να δω το θετικό κομμάτι του: Πιστεύω ότι δίνει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης σε πολύ περισσότερους ανθρώπους από ότι οποιοδήποτε άλλο μέσο μέχρι τώρα. Είναι μια έκφραση δημοκρατικής διαδικασίας. Εδώ αποκτούμε φωνή και έκφραση, σαν πολίτες της χώρας μας αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Αποκτούμε βήμα για να εκφράσουμε το θυμό μας, την αγανάκτησή μας, να βρούμε ομοιδεάτες, άλλοι να μας αντιπαθήσουν, άλλους να αγαπήσουμε, να εκφράσουμε τη γνώμη μας για τα γεγονότα που συμβαίνουν στον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο που ζούμε και αναπνέουμε... να αισθανθούμε, έστω και για λίγο, ότι ορίζουμε τη ζωή και τις τύχες μας... Ότι μπορούμε να 'ακουστούμε'! Έστω και σε αυτόν τον κόσμο που συνδέεται με καλώδια. Κάτι είναι και αυτό...