Αθωότητα

Μερικές φορές θα ήθελα να ήμουν δεκαετίες, χρόνια, μέρες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα πίσω στον χρόνο. Θα'θελα να βρισκόμουν πίσω στην κοιλιά της μητέρας μου. Προστατευμένη... από κάθε ανοησία, κακία, τάση αυτοκαταστροφής και πανικού. Θα ήθελα να μπορούσε να σταματήσει ο χρόνος και να βρισκόμουν εκεί, στην απόλυτη ηρεμία, στο απόλυτο φως, την απόλυτη αίσθηση του όλου και του τίποτα. Τότε που δεν είχα ακόμα συνείδηση, είχα μόνο συναισθήματα και ένστικτο... χωρίς όμως επίκτητες συμπεριφορές, χωρίς αντιδράσεις και επιθέσεις. Θα με ρωτήσετε γιατί... Γιατί κάποιες μέρες, απλά είναι πιο δύσκολες από τις άλλες. Γιατί κάποιες μέρες, ο καιρός είναι συννεφιασμένος. Γιατί κάποιες μέρες έτσι, απλά, δεν μ'αρέσει αυτό που αντικρίζω γύρω μου και αρρωσταίνω... Δεν μ'αρέσει η αυτοκαταστροφικότητα που έχουν κάποιοι άνθρωποι... Μ'ενοχλεί και με τρομάζει... Μ'ενοχλεί που με ρωτάνε, που ζητάνε τη βοήθειά μου μόνο και μόνο για να κάνουν το αντίθετο. Γιατί δεν εκτιμάτε ότι έχετε? Αν τύχει κάτι άσχημο, μόνο τότε θα καταλάβετε τί χάσατε? Γιατί? Θέλω να γυρίσω πίσω στην εμβρυακή, απόλυτη αθωότητα και ηρεμία και να μην νοιαστώ άλλο πια για τίποτα... Απλά να υπάρχω και να είμαι αγκαλιασμένη από το Θεό και το νερό...