Αν ήσουν Θεός!

Προχθές, ενώ μίλαγα με φίλους, με ρωτήσανε, αν θα ήσουν Θεός για μια μέρα τί θα έκανες? Και εγώ κάθισα και τους κοίταξα σαν χαζή. Και γέλασα πικρά με τον εαυτό μου. Δεν μου είχαν κάνει δυσκολότερη ερώτηση. Δεν ήξερα τί να πρωτοαπαντήσω... Δεν ήταν εύκολη η απάντηση, σαν ας πούμε, αν είχες τρεις ευχές... Τί να πρωτοευχηθώ να σταματήσει? Για τους πολέμους, για τις πλημμύρες, για τα κακοποιημένα παιδιά, για τη φτώχεια, για τους δύστυχους, ταλαιπωρημένους ανθρώπους του Τρίτου Κόσμου που χτυπιούνται αλλύπητα από ένα μαύρο χέρι Τύχης, για τους σεισμούς, για τους τυφώνες, για την υπερθέρμανση του πλανήτη, για τις συνεχώς μειωμένες πηγές ενέργειας, για τα άμοιρα ζώα που βασανίζουμε? Για την αγριότητα, για την κακία, για την επιθετικότητα, για την υποκρισία, για τον πόθο, τον πόνο, τον εγωισμό, την τρέλλα, την εμπάθεια, την εκδικητικότητα, την επιβουλή, την αρνητική ενέργεια που εκπέμπουν οι περισσότεροι ενάντια στους περισσότερους? Πόσες χιλιάδες ευχές και πόσες χιλιάδες ανάγκες πρέπει ένας Θεός να καλύψει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο? Πόσο σημαντικό λοιπόν είναι να ανατρέξει ο καθένας μας μέσα του, στον δικό του Θεό έτσι ώστε και για λίγο, για για στιγμές, να αισθανθούμε την δική μας λύτρωση και το δικό μας φως έτσι ώστε να φωτίσει και κάποιους άλλους που το έχουν περισσότερη ανάγκη... (δεν το έκανα επίτηδες, αν ακούστηκα περισσότερο μελό από ότι έπρεπε)