Διάφορες σκέψεις

*Κατέβηκα στη θάλασσα σήμερα. Και κάθισα σε ένα παγκάκι. Δεν είχα τολμήσει ποτέ στη ζωή μου να το ξανακάνω. Ήταν από τις πρώτες μέρες που ζεσταινόμουνα πραγματικά και δεν άντεχα να κάνω άλλες δουλειές στο σπίτι. Ήταν σαν να είχα κλέψει κρυφά ένα μήλο... Το ότι το έκανα χωρίς καν να το αποφασίσω, έτσι, απλά αφέθηκα. Η θάλασσα ήταν μαγευτική. Ήρεμη, με δυνατά μπλε, διάφανα (τί άλλο) χρώματα, άνθρωποι τολμούσαν να κολυμπήσουν. Και εγώ εκεί καθόμουν και απολάμβανα, φύση, ανθρώπους, αντικείμενα σαν να βρισκόμουν μέσα σε μια στατική εικόνα. Για δευτερόλεπτα, αυτή η εικόνα σαν να πάγωσε, μαζί με τους ανθρώπους και τις φωνές, τις μυρωδιές. Αποτυπώθηκε στη μνήμη μου για πάντα. Ήταν τόσο περίεργο. Σαν να συνειδητοποίησα για πρώτη φορά την αίσθηση της μνήμης... την αποτύπωση της στιγμής. Χωρίς συναισθήματα και υπερβολές. Ήρεμα. Σαν να αισθάνθηκα έναν μικρό θάνατο... ** Αν χάσουμε απόψε, θα αρχίσουν... 'τόσα λεφτά δώσαμε, χαμένα, προσωπική προβολή της Βίσση, κλπ΄'. Αν κερδίσουμε (δύσκολα με τα σκουπίδια που ανταγωνίζεται η Ελλάδα), θα αρχίσουν τον ύμνο της τραγουδίστριας! Τελικά, τί θέλουν οι Έλληνες? Η μιζέρια κάνει κακό στην υγεία παιδιά. Όπως και η ξέφρενη χαρά. Λίγο αξιοπρέπεια στην σκέψη και στην έκφραση... Με μέτρο έλεγαν οι σοφοί... κάτι προφανώς εννοούσαν.