Γιατί και Εάν

Είμαι πολύ θυμωμένη. Λένε συνεχώς ότι η γενιά των σημερινών τριαντάρηδων-τριανταπεντάρηδων είναι αδιάφοροι για το πολιτικό και παγκόσμιο γίγνεσθαι. Λένε ότι είναι εστιασμένοι στον εσωτερικό τους κύκλο, στα μικροαστικά τους ενδιαφέροντα. Ότι δεν τους ενδιαφέρει ο κόσμος, ότι έχουν αρκεστεί να βγαίνουν βόλτες και να παιρνούν όσο πιο ανώδυνα γίνεται, τον καιρό τους. Μπουζούκια, κλαμπ, διασκέδαση χωρίς αιτία, ζωή χωρίς νόημα, επιφάνεια... Γρήγορα και εύκολα χρήματα, όμορφες γυναίκες, τέλειοι άνδρες, καλοφτιαγμένα κορμιά και ακριβά σινιέ ρούχα και αυτοκίνητα... Υπάρχει σοβαρή αλήθεια μέσα σε όλα αυτά? Σίγουρα. Αλλά? Να κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα ίσως? Μήπως οι γερόλυκοι της πολιτικής και της οικονομίας έχουν εγκλωβίσει τη γενιά μου και την επόμενη και την μεθεπόμενη στις δικές τους επιθυμίες και προγραμματισμένα σχέδια? Μήπως η γενιά μας θα περιμένει για τα επόμενα δέκα-δεκαπέντε-είκοσι χρόνια, ώσπου να γεράσουν και να γίνουν το ίδιο σκληροπυρηνικοί με τους προκατόχους τους? Και πού είναι το πνεύμα και οι πνευματικοί άνθρωποι μέσα σε όλα αυτά? Εγκλωβισμένοι, μπερδεμένοι μέσα στις πρωτοποριακές τους ιδέες για τις οποίες είναι υπερήφανοι τα τελευταία είκοσι χρόνια. Εξαιρετικό αλλά δεν φτάνει στους νέους, αν θεωρούμαστε νέοι. Πόλεμος, ειρήνη... Παγκόσμια συμφέροντα, σκοτεινές δυνάμεις... Είναι όλα τόσο μπερδεμένα γύρω μας. Ξέρουμε ότι δεν ελέγχουμε τίποτα και αυτό μας αγχώνει και μας ανησυχεί. Ξέρουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από τότε που ήμασταν παιδιά. Περιμέναμε καλύτερες μέρες, περισσότερο αισιόδοξες και βλέπουμε ότι πισωγυρίζουμε προς ολοταχώς... Και αυτό μας οδηγεί πίσω... στην εφήμερη απόλαυση της ύλης, της διασκέδασης, της εφήμερης ευτυχίας... Μόνο αυτό μας αφήσατε... μην μας κατηγορείτε γι'αυτό.