Και αν?

Μερικές φορές η ζωή είναι δύσκολη... Ακούω τόσα πολλά από διάφορες πηγές. Φίλους, γνωστούς, συγγενείς. Για τα προβλήματα που συναντούν σε σχέσεις, συνεργασίες, φιλίες, κάθε είδους ανθρώπινης επικοινωνίας. Γιατί τόσο πολύ? Γιατί τόσος φόβος? Η ανασφάλεια και η παγωμάρα που επικρατεί, μεγαλώνει όσο μεγαλώνουμε. Γιατί? Γιατί να κρατάμε τόσες αποστάσεις. Γιατί υπάρχει η φράση 'Και αν'. Και αν φύγει? και αν με πληγώσει? και αν με προδώσει? και αν με μειώσει? και αν με απατήσει? και αν με υποβιβάσει? και αν εξαφανιστεί από τη ζωή μου? και αν δεν μου δώσει τη σημασία που εγώ θέλω? και αν χωρίσω? και αν σταματήσει να με αγαπάει? και αν δεν μπορεί να μου δώσει όσα εγώ ζητάω? και αν σταματήσω εγώ να τον αγαπώ? Έχοντας όλες αυτές τις - τόσο λογικές - απορίες στο μυαλό μας, σταματάμε να ακολουθούμε την καρδιά μας. Εμποδίζουμε τον αυθορμητισμό και την καρδιά μας να κατακτήσουν το μυαλό και το κορμί μας. Κατά συνέπεια, αναδιπλωνόμαστε μέσα στον φόβο μας, στο καβούκι μας, στην ζωούλα μας... Αρχίζουμε να μην ζούμε, να μην αγαπάμε, να μην τολμούμε... Να γινόμαστε γκρι, ουδέτεροι, αδιάφοροι, χωρίς αισθήματα, αρχίζουμε να παγώνουμε. Και τελικά, παύουμε να ζούμε.