How real or how surreal?

Πόσο αληθινό ή πόσο σουρεαλιστικό είναι αυτό που ζούμε? Μπροστά από μια οθόνη κομπιούτερ και επικοινωνούμε με ανθρώπους από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, με μόνη ένωση λίγα καλώδια και μια τηλεφωνική γραμμή. Πόσο αληθινά είναι τα συναισθήματα που γεννιούνται μπροστά από τα πλήκτρα και την οθόνη του κομπιούτερ μας? Πόσο μπορείς να αισθανθείς τη θετική ή την αρνητική ενέργεια που σου στέλνει ο κάθε ένας που επικοινωνεί ακόμα και χωρίς να γράψει τίποτα στο blog σου.Τα συναισθήματα που σου εμπνέει ο καθένας που συναντάς. Απλά και μόνο που αφήνει στιγμιαία την ενέργεια της ψυχής του... Αλλά γιατί κάποιους τους συμπαθείς και κάποιους τους κρατάς σε απόσταση? Πόσο σουρεαλιστικό είναι να μαλώνεις, να διαφωνείς, να σε προσβάλλουν, να σε φλερτάρουν, να σε θέλουν για παρέα τους και όλα αυτά σε έναν εικονικό χώρο? Αν πριν από λίγα χρόνια μας το έλεγε αυτό κάποιος, θα τον βρίζαμε και θα τον αποκαλούσαμε τρελό. Τώρα όμως? Καταθέτεις ένα κομμάτι ψυχής σου σε ένα ψυχρό κομμάτι του δικτύου και πάλι, είναι δικό σου, έχει κάτι από σένα... Και το ερώτημα που γεννιέται είναι. Είναι τελικά αληθινά όσα ζούμε μέσα στο διαδίκτυο ή είναι πλάνη, γέννημα της φαντασίας μας, σουρεαλιστικές καταστάσεις? Εγώ θα έλεγα ότι, οτιδήποτε μας γεννά συναισθήματα και αντίδραση, έχει μέσα του ένα κομμάτι πραγματικότητας, άρα και αλήθειας. Οτιδήποτε μας προκαλεί την αίσθηση της αλήθειας (εκτός από τα παραισθησιογόνα, ναρκωτικά και τεχνητές ουσίες, φυσικά) είναι μέρος της πραγματικότητάς μας. Άρα, ένα κομμάτι είναι αληθινό. Μόνο που για να μας γνωρίσει κάποιος χρειάζεται και το υπόλοιπο. Θα το χαρακτήριζα σαν ένα κομμάτι ενός μεγάλου παζλ, που όμως δίνει κάποιες σημαντικές κατευθύνσεις προς τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο του παιχνιδιού.