Πάθος...

'Pathos (from πάσχειν paschein, the Greek word meaning "to suffer" or "emotion") is one of the three modes of persuasion in rhetoric (along with ethos and logos). Pathos appeals to the audience's emotions. It is a part of Aristotle's philosophies in rhetoric.' -wikipedia- Ενώ έψαχνα κάτι άλλο στη wikipedia, έπεσε το μάτι μου σε αυτή τη λέξη... Πάθος. Και αναρωτήθηκα τί είναι Πάθος? Πώς μπορούμε να το ορίσουμε? Να το προσδιορίσουμε, να το χαρακτηρίσουμε, αφού είναι τόσο υποκειμενικό και τόσο εσωτερικό συναίσθημα! Παραδείγματα χρήσης της λέξης: Έχω πάθος για τη ζωή, για τον έρωτα, για τα μαθηματικά (εγώ όχι ακόμα), για τη φωτογραφία, για το σινεμά, για τα ρολόγια, για τα παπούτσια (και εγώ!), για το παγωτό, για το τσιγάρο, για το κάθε λεπτό που ζω. Παθιάζεται κάποιος με τις πεποιθήσεις του, πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές. Παθιάζεται κάποιος να καταστρέψει κάποιον άλλον. Παθιάζεται να σώσει τον άλλον. Το Πάθος του Θεανθρώπου που με δέος και πόνο ψυχής εισπράττουν οι Χριστιανοί... Και τί είναι αυτή η διαφορά συναισθήματος που σε κάνει να φεύγεις έξω από το 'ήθος' και από τον 'λόγο', όπως γράφει παραπάνω η σοφή wikipedia? Που βέβαια, το έχουν αναλύσει χιλιάδες χρόνια πριν οι αρχαίοι μας σοφοί και συγκεκριμένα ο Αριστοτέλης, τόσο αξεπέραστα! Τί είναι αυτό που σε κάνει να παθιαστείς? Να 'φτερουγίζει' η καρδιά σου, να χτυπά δυνατά, να αισθάνεσαι ότι περπατάς λίγο πιο πάνω από την επιφάνεια της γης, να πιστεύεις ότι μπορείς να πετύχεις τα πάντα, ότι δεν σε σταματά τίποτα? Να πλησιάσεις περισσότερο το Θεό? Να γίνεις περισσότερο τρελλός και να καταλάβεις πώς βλέπει τον κόσμο ένα ηφαίστειο? Ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα και ξαφνικά, όταν για κάποιο λόγο είναι η σωστή στιγμή, φωτιά ανάμεσά τους και το συναίσθημα της απόλυτης έλξης και της απόλυτης δύναμης. Μόνο που αν αυτό δεν εξελιχθεί σε έρωτα, το πάθος αρρωσταίνει... και μετά μιλάμε για σκοτεινές αναζητήσεις της ψυχής και του νου. Και από κει τα πράγματα είναι δύσκολα... Φιλιά (ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, της D. Washington, ίσως αγγίζει αυτά που οι λέξεις κάποιες φορές δεν έχουν τη δύναμη να ακολουθήσουν) Mad about the boy I know it's stupid to be mad about the boy I'm so ashamed of it but must admit the sleepless nights I've had About the boy On the silverscreen He melts my foolish heart in every single scene Although I'm quite aware that here and there are traces of the cad About the boy Lord knows I'm not a fool girl I really shouldn't care Lord knows I'm not a school girl In the fury of her first affair Will it ever cloy This odd diversity of misery and joy I'm feeling quite insane and young again And all because I'm mad about the boy So if I could employ A little magic that will finally destroy This dream that pains me and enchains me But I can't because I'm mad...I'm mad about the boy