Αυθόρμητα...

Ακούς κάποιες κουβέντες, βλέπεις κάποιες συμπεριφορές, αισθάνεσαι, αντιδράς, ζεις. Άλλες φορές αυτά που εισπράττεις σου αρέσουν, άλλες όχι. Κάποιες φορές σε 'βγάζουν από τα ρούχα σου'. Δηλαδή από το προσωπείο που έχεις επιλέξει να φοράς στις δημόσιες 'συναλλαγές' σου. Αλλά, πόσες φορές δεν έχεις αισθανθεί την ανάγκη, να βρίσεις, να εναντιωθείς, να φωνάξεις, να τα σπάσεις, να χτυπήσεις το χέρι σου στο τραπέζι, να φύγεις τρέχοντας, να γελάσεις νευρικά για ώρα, να γυρίσεις την πλάτη σου, να χτυπήσεις την πόρτα δυνατά, να ρίξεις ένα ποτήρι νερό στα μούτρα του συνομιλητή σου, να αγκαλιάσεις δυνατά, να φιλήσεις αυθόρμητα, να κλάψεις μέχρι να εξαντληθείς, να μουτζουρώσεις μια σελίδα χαρτί σαν να είσαι δύο ετών, να ξαπλώσεις αντί να καθίσεις σε έναν καναπέ, να φας πάνω από τρία σοκολατάκια σε μια επίσκεψη, να απλώσεις πολλές φορές το χέρι σε μια πιατέλα που μοιάζει ιδιαίτερα ελκυστική, να περπατήσεις ξυπόλητος γιατί σε χτύπησαν τα παπούτσια σου και αυτό να γίνει στο Κολωνάκι μέσα στο χειμώνα... πόσες φορές? Πόσες φορές δεν κοιτάμε παράξενα έναν άνθρωπο που φεύγει από τις κατεστημένες, κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές και απλά τον χαρακτηρίζουμε αβίαστα 'τρελό'? Είναι εύκολο να τον πούμε έτσι. Όμως, ο σοβαρός μας εαυτός, που έχει γαλουχηθεί να προσαρμόζεται στα κοινωνικά 'καθώς πρέπει' αφού εκπαιδεύεται από τη βρεφική ηλικία, περιορίζεται και συρρικνώνεται, μερικές φορές. Φυσικά, δεν μιλάμε για το άλλο άκρο, την έλειψη σεβασμού στους συνανθώπους μας, αλλά λίγος αυθορμητισμός δεν βλάπτει. Αρκετά με τον καθωσπρεπισμό που μας αναγκάζουν οι συνθήκες να ακολουθούμε. Γίνεται ψυχαναγκασμός στο τέλος. Και τελικά τί μένει? Απωθημένα και ανεκπλήρωτες μικρές επιθυμίες που βγαίνουν ξαφνικά, εκεί που θεωρούμε ότι έχουμε χτίσει ένα σοβαρό και αξιοπρεπές προφίλ. Και αυτό μ'αρέσει. Δεν μπορούμε να λειτουργούμε συνεχώς για τους άλλους. Μια ζωή για τους άλλους δεν είναι ζωή. Ενώ διαλείματα αυθορμητισμού, όπως το να φωνάξεις σε μια ερημωμένη παραλία το χειμώνα τόσο δυνατά ώσπου να βραχνιάσεις, δεν είναι κακό, απλά αυθόρμητο. Ξεκουράζει, πάνω απ΄όλα την ψυχή αλλά και το νου.