Και γιατί όχι...

Πάντα υπάρχει ο αντίλογος. Ακούγοντας τις τόσο ενδιαφέρουσες γνώμες ειλικρινά σκέφτηκα να γράψω τον αντίλογο... Γιατί 'όχι blog' λοιπόν. Πάρα πολλοί δεν αντέχουν αυτή τη νέα 'επιδημία' όπως την χαρακτηρίζουν. Ειλικρινά, δεν παίζω με τις έννοιες, απλά και σε μια διαλεκτική, ψηφιακή, δημοκρατική κοινωνία, πάντοτε υπάρχουν δύο όψεις του νομίσματος (και γιατί σαν χαρακτήρας μ'αρέσει να βλέπω σφαιρικά ένα θέμα, όσο μπορώ βέβαια να τιθασεύσω την υποκειμενικότητά μου)... Γιατί όχι λοιπόν? Γιατί, λένε, ότι είναι απλά μια μόδα που θα περάσει. Γιατί απλά μιμούμαστε άλλες χώρες, ως συνήθως. Γιατί όπως κάθε τί καινούργιο τώρα προκαλεί ενθουσιασμό και μόλις καταλαγιάζει η σκόνη, τελικά, μένουν πολλοί λίγοι. Γιατί οι περισσότεροι, αδιάφοροι να συμμετέχουν 'σωστά', δεν ανανεώνουν το blog τους γιατί βαριούνται, το θεωρούν ανιαρό, υποχρεωτικό, οτιδήποτε, ενώ αυτή ήταν η αρχική του σημασία, η μορφή προσωπικού 'ημερολογίου' που μοιράζεσαι με όλο το ψηφιακό σύμπαν... Γιατί εκτίθεσαι σε τόσους ανθρώπους με διαφορετική ψυχολογία, γνώση, κοινωνική συμπεριφορά και δεν μπορείς να ελέγξεις τον κύκλο των ανθρώπινων ματιών και ψυχών που θέλεις να σε δουν, να σε καταλάβουν και να σε 'διαβάσουν' ουσιαστικά... Είναι ένα ξεγύμνωμα έντονο λοιπόν για εκείνον που θέλει να καταθέσει μέσα από την ψυχή του. Γιατί τα κείμενα που γράφει κάποιος είναι πεπερασμένα, γεμάτα εγωισμό και έπαρση, χωρίς βάθος και ουσία και ίσως είναι τις περισσότερες φορές ενδιαφέροντα μόνο για τον ίδιο που είναι υπερήφανος για τα γραπτά του και για τους οικείους του, φίλους που ήδη ήξερε ή τους λίγους 'ψηφιακούς/virtual' φίλους που έχει αποκτήσει σε αυτή τη μονόπλευρη διάσταση. Γιατί το να κουτσομπολεύεις και να χρησιμοποιείς ενα blog για να 'θάβεις' κάποιους γείτονες έχει πάρει τη μορφή επιδημίας... Γιατί η εμμονή της τεχνολογίας και ο εθισμός της επικοινωνίας σε οδηγεί στην απομόνωση... Εγώ εξακολουθώ να θέλω να πιστεύω ότι είναι καθαρά προσωπική επιλογή του καθενός να να χρησιμοποιήσει με θετικό ή αρνητικό τρόπο μια τόσο ιδιαίτερη ανακάλυψη... και εξακολουθώ να πιστεύω στην θετική πλευρά των πραγμάτων(αθεράπευτα αισιόδοξη μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο :) Ας αφήσουμε το χρόνο να μιλήσει για μας...