Μαχητές...

Νυχτώνει και εγώ μόνη με τις σκέψεις μου. Έξω η φύση μυρίζει Άνοιξη λίγο ξεφτισμένη, αλλά οι μυρωδιές είναι ακόμα λουλουδιασμένες…

Μόνο όταν φτάσεις στο χειρότερο σημείο που δεν πίστευες ότι θα άγγιζες μπορείς να σηκωθείς ή να βυθιστείς περισσότερο στον εαυτό σου. Να τον χάσεις ή να τον βρεις πραγματικά.

Έχεις σκεφτεί να θέλεις κάτι πολύ; Υγεία, δόξα, έρωτα, φήμη, λεφτά, τα αστέρια, το σύμπαν ολάκερο; Και να συναντάς εμπόδια; Εμπόδια ξαφνικά αλλά και ανυπέρβλητα; Να προσπαθείς να πολεμάς με τα θηρία; Να προσπαθείς να αντιμετωπίσεις τις χίλιες δυο δυσκολίες; Να πολεμάς με την ίδια σου την τύχη; Να σου βάζει τρικλοποδιές η σκοτεινή σου μοίρα που σε παραμονεύει; Υπάρχει χειρότερο από αυτό; Ο κόμπος στο στήθος να κλείνει μέσα του χιλιάδες δάκρυα. Τα μάτια να μιλάνε σε χίλιες γλώσσες… Για τις εσωτερικές σου επιθυμίες.

Για τη λαχτάρα που παραμένει, σαν μωρό χωρίς αγκαλιά. Για τα θέλω που δεν γίνονται. Για την προσδοκία που ματαιώνεται. Για τον πόνο που θολώνει την ύπαρξη, την κάνει σαν παγωμένη φιγούρα μέσα σε βρώμικο καθρέπτη. Για το κορμί που μουδιάζει από πόνο;

Και μετά πάλι ανασύνταξη δυνάμεων. Ανέβασμα του κεφαλιού προς τα πάνω. Ίσιωμα της σπονδυλικής στήλης. Το βλέμμα κοιτά ξανά ευθεία, όχι ξανά κάτω…. Όχι τουλάχιστον τώρα. Μάζεμα ενέργειας και δύναμης. Και κουράγιου… Και αγώνα. Με χαμόγελο και αντοχή. Πολλοί δεν αντέχουν… Τους συνθλίβει ο πόνος και η αναμονή. Ο χρόνος διαλύει τις αντοχές και τα χαμόγελα. Άλλοι όμως πολεμάνε… Με πληγές στο σώμα και στην ψυχή αλλά αγωνίζονται με όλη τους τη δύναμη. Το φως γεμίζει την ψυχή τους. Ελπίζουν, πως με τον δικό τους αγώνα θα τα καταφέρουν… Λίγο αργά, λίγο μετά από κάποιους άλλους. Ίσως διαφορετικά από ότι είχαν στο μυαλό τους. Αλλά δεν πειράζει… Κάποιες φορές ο Θεός/τύχη θέλει να μας οδηγήσει από τα σκοτεινότερα μονοπάτια του μέχρι να μας οδηγήσει στο φωτεινό ξέφωτο της ελπίδας… Κατάφεραν να νικήσουν τον ίδιο τους τον φόβο…

Ξέρεις κάτι; Μερικές φορές είναι καλό αντί ‘επιθυμώ’, να λες ‘έχω’… έρχονται όλα γρηγορότερα… έτσι μου είπανε τουλάχιστον εκεί που πολέμησαν και νίκησαν. Γιατί εμείς μ'αυτούς είμαστε.

Φιλιά και φωτεινές αγκαλιές