Κοντινό Μέλλον...

(Γνωρίζω καλά ότι δεν είμαι με τίποτα πρωτοπόρος όσον αφορά το μέλλον, απλά συνδύασα αυτά που ζω με το πως θα είμαστε λίγο αργότερα… Υποθέσεις... καθαρά.)

Όλα γίνονται μέσω κομπιούτερ. Το οποίο, φυσικά, όπως ήδη γινόταν πειραματικά και ιδιαίτερα ακριβά, έλεγχε όλο το σπίτι. Φυσικά, τα προνόμια σπιτιού τελευταίας τεχνολογίας, ειδικής κάρτας Ζωής δεν τα έχουν όλοι… Η ιδανική οικογένεια με το υβριδικό αυτοκίνητο, τα ρούχα που δεν χρειάζονται πλύσιμο, τα κοσμήματα που είναι παράλληλα και φάρμακα, τα γυαλιά που είναι και τηλεόραση, όλα αυτά είναι για λίγους. Τους τυχερούς.

Υπάρχουν, φυσικά, και οι μεταλλαγμένοι. Μόνο που πεθαίνουν νωρίς. Είναι αναλώσιμοι. Φτιάχνονται για να ζήσουν μόλις ένα-δύο χρόνια, για να πετύχουν κάποιο σκοπό και μετά, τα όργανά τους αρχίζουν και καταστρέφονται… Δεν θεωρούνται άνθρωποι, είναι υπάνθρωποι για την Παγκόσμια Κυβέρνηση, άσχετα αν αισθάνονται φόβο, πόνο… σαν πληγωμένα ζώα τους φέρονται.

Οι μικρό-συνταξιούχοι, οι άστεγοι, όσοι χρωστούν στο Δημόσιο και αρνούνται ή δεν έχουν να πληρώσουν, οι άνθρωποι με αναπηρίες, όλοι τους βρίσκονται έξω από τα σύνορα της πόλης σε μικρά σπιτάκια χωρίς θέρμανση και αστυνομική προστασία. Είναι παράσιτα. Τους έχουν αφήσει εκεί να φύγουν το συντομότερο από τη ζωή. Τρώνε από ελεημοσύνες, κρυφές και αυτές, κάποιων συγγενών, κάποιων που ήταν ακόμη άνθρωποι…

Όπως παράσιτα, αλλά με άλλο χρώμα ταυτότητας στο χέρι, είναι οι ομοφυλόφιλοι, οι αντιδραστικοί, οι επαναστάτες, όσοι ήταν διαφορετικοί. Όλοι οι υπόλοιποι, από την ηλικία των τριών ετών υποχρεούται να φορούν αυτή την ασημένια ταυτότητα στο χέρι. Είναι και πιστωτική κάρτα και διαβατήριο και φορολογική ενημερότητα… ‘Που να κουβαλάς τόσα χαρτιά’ έλεγαν οι αρμόδιοι οι οποίοι φρόντιζαν για το ‘καλό’ του συνόλου.

Η κυβέρνηση ανήκει στην Παγκόσμια Κυριαρχία. Η Ελλάδα μας είναι σαν μια Επαρχία της Παγκόσμιας Κυβέρνησης. Κοινοί νόμοι υπάρχουν για όλους… Στην Ελλάδα δυσκολεύτηκαν να εφαρμοστούν γιατί οι Έλληνες δεν υπακούουν και βρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν, αλλά όσο πάνε, τα μέτρα γίνονται χειρότερα και ‘Θα τους λυγίσουμε και αυτούς’ όπως αποφάσισε η κεντρική παγκόσμια εξουσία.

(συνεχίζεται…)

(φωτογραφία κάκτου, κλασικά στην κουζίνα!)