Το άδειο μπουκάλι με άρωμα...

Μία τρέλα είχε η Κάτια… Τα αρώματα. Ενώ ήταν ‘φυσιολογική’, δεν άντεχε να μην φορά άρωμα… από παιδί ακόμα, άδειαζε την ‘Μυρτώ’ και την ‘Τόσκα’ και το ‘4711’ πάνω της… Ενώ άλλοι, λογικοί άνθρωποι, τους άρεσε απλά η μυρωδιά του μοσχοσάπουνου στο κορμί της, για εκείνη δεν ήταν αρκετό.

Είχε περισσότερα από δέκα αρώματα, που είχαν περίοπτη θέση στο μπάνιο της. ‘Γιατί οι κολώνιες ποτέ δεν κρατάνε, ούτε θεωρούνται αληθινό απόσταγμα… ’ μονολογούσε όταν έριχνε πίσω από τα αυτιά και στους καρπούς της τις πολύτιμες σταγόνες. Τα φορούσε ανάλογα με τη διάθεσή της. Ποτέ το ίδιο. Άλλα λουλουδάτα, με γιασεμιά. Άλλα δροσερά, με λεμόνι. Άλλα μυστηριώδη, με ορχιδέα. Άλλα σκοτεινά, με νυχτολούλουδο… τόσες παραλλαγές και τόσοι διαφορετικοί συνδιασμοί, που ζάλιζαν και την ίδια. Και σαπούνια και κρέμες σώματος. Ακόμα και άρωμα σε κρέμα είχε… Περπατούσε και μοσχοβολούσε ο τόπος…

Κάθε φορά που έκανε μπάνιο, ήταν σαν να βρισκόταν σε ένα από εκείνα τα χαμάμ της Ανατολής. Σαν να επέστρεφε εκεί, στη Φεζ, σε εκείνα τα μαγικά, κρυμμένα μέρη γεμάτα χειροποίητα μικροσκοπικά, πολύχρωμα πλακάκια, όπου καταμεσής στο σπίτι αναβλύζει ένα υπέροχο συντριβάνι. Σαν να βρισκόταν πίσω σε εκείνη τη μαγική εβδομάδα, που κολυμπούσε σε μια υπέροχη πισίνα, που της έκαναν μασάζ και χαλάρωνε ανάμεσα σε λιβάνια και αρωματικά λάδια… που άδειαζε το μυαλό από έννοιες και καθημερινότητα, έτσι, κρυμμένη από όλους και όλα και κολυμπούσε μέσα στα μαγικά αρώματα. Εκεί που γνώρισε εκείνον το γοητευτικό άνδρα. Για μία εβδομάδα μόνο, αφού εκείνη φοβήθηκε να μείνει.

Εκείνη τη μοναδική εβδομάδα αγόρασε από το παζάρι τα πιο πολύτιμα αρώματα που μπορούσε να βρει μέσα σε ιδιαίτερα μικρά και στολισμένα μπουκαλάκια με πολύ βαρύ άρωμα. Τα είχε ακόμα στο μπάνιο της. Και ένα άδειο… που έτσι σκοτεινό, της θύμιζε τη ζωή που ήθελε να γεμίσει μ’ αυτό. Της είχε τελειώσει εκείνη τη βδομάδα σε εκείνο το τόσο εξωτικό μέρος. Έπρεπε να επιστρέψει για να γεμίσει αυτό με ολάκερη τη ζωή της… το είχε υποσχεθεί στον εαυτό της και σε εκείνον… Να φέρει τολμήσει και να πάρει μαζί της εκείνο το άδειο μπουκάλι και να γεμίσει τη ζωή της από έρωτα και ελπίδα.