Απορίες... εσωτερική σφαλιάρα ή εσωτερική φώτιση;

ερωτήσεις και άλλες και άλλες και…

(ναι, είχα και άλλες, αλλά σταμάτησα)

Μπορούμε να νικήσουμε τους φόβους μας;

Μπορούμε να παραδεχθούμε την αδυναμία μας;

Όχι σε ξένους, αλλά στον ίδιο μας τον εαυτό;

Να δεχθούμε ότι κουραστήκαμε να πολεμάμε, ότι η ανηφόρα δεν τελειώνει, ότι όσα μας συμβαίνουν είναι δύσκολα και μίζερα;

Και αν ναι, αυτή η αδυναμία μπορεί να γίνει ακινησία ή κίνηση;

Ποιοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν τι δρόμο θα διαλέξουμε;

Έχουμε το κουράγιο να πολεμήσουμε και να νικήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό;

Πόσο δυνατός είναι τελικά;

Εκείνο το σκοτεινό κομμάτι της ύπαρξής μας που μας χτυπάει και μας χτυπάει, ώσπου να μας διαλύσει;

Και ποιος φταίει;

Είμαστε οι επιλογές μας;

Ή φταίνε όσα έγιναν για μας χωρίς εμάς;

Πόσο ‘φταίμε’ εμείς;

Πόσο μας επηρεάζουν οι άλλοι;

Μπορούμε να αναγεννηθούμε μέσα από τις στάχτες μας;

Τι μας ωθεί η προσδοκία των άλλων και η πίστη τους σε εμάς ή η δική μας δύναμη;

Σημείωση: πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι, θνητοί και γεμάτοι λάθη… είμαστε τα λάθη μας, αυτά μας κάνουν περισσότερο ώριμους και περισσότερο αληθινούς.

όμορφα φωτεινά όνειρα!