Η Κουζίνα

Υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος μέσα σε ένα σπίτι που είναι ακαταμάχητος.

Σε ελκύει, σε γοητεύει, εκεί γίνονται όλες οι συζητήσεις… Η κουζίνα. Εμένα από παιδί με προκαλούσε να την εξερευνήσω… Άλλες φορές χωνόμουνα μέσα στα ντουλάπια (ναι υπήρξε τέτοια πολύ μακρινή περίοδος), άλλες φορές βούταγα κουβερτούρα ή γλυκό του κουταλιού ‘κρυφά’ από τη μαμά μου που με κυνηγούσε να μην παχύνω…

Ώσπου με έβαλε να μαγειρέψω. Μόλις άρχισα, ήταν σαν να βρισκόμουν μέσα σε ένα ονειρικό παιχνίδι… Πότε μύριζαν υπέροχα τα λιωμένα φρούτα με την κανέλλα και τα μπαχαρικά, πότε το γαλακτομπούρεκο μοσχοβολούσε, πότε το ζύμωμα των τσουρεκιών μας αποζημίωνε αφού φούσκωναν τόσο που έλιωναν στο στόμα. Και εγώ εκεί, με μια μικρή ποδίτσα (ναι, υπάρχουν αξεσουάρ παιδικά!), να βοηθάω, να ανακατεύω, να μυρίζω, να γεύομαι… Ένα τόσο υπέροχο παιχνίδι…

Εκεί καταλάβαινα, με μυούσε η μητέρα μου στις εποχές, στις παραδόσεις μας, μέσω του φαγητού. Μέσα από την κουζίνα. Το φθινόπωρο, φτιάχναμε τα μουστοκούλουρα (μου αρέσουν ακόμα τα καμένα), όσο περιμέναμε τις γιορτές, κάναμε τα μελομακάρονα και τον σιμιγδαλένιο χαλβά, τα Χριστούγεννα τους κουραμπιέδες, το Πάσχα τα τσουρέκια, τα πασχαλινά αφράτα κουλούρια και μια τεράστια τούρτα (που έφτιαχνα εγώ) από φρέσκια σαντιγύ από τον Βάρσο και υπέροχα φρούτα και αμύγδαλα, το καλοκαίρι, γλυκά του κουταλιού και λικέρ βύσσινο… Στιγμές αρωματικές, στιγμές που μου θυμίζουν μαμά και εμένα εκεί να βοηθάω…

Σήμερα, λατρεύω τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική… Το φόρτε μου είναι όλα τα μαγειρέματα, αλλά λατρεύω τις γλυκές πίττες και τα γλυκά του κουταλιού… Μ’αρέσει η εικόνα των χρωματιστών, ζαχαρωμένων φρούτων μέσα σε μεγάλες γυάλινες συσκευασίες, είναι εικόνα τόσο οικεία…