Διακοπές, τί άλλο;

Μπλε, θαλασσί, τουρκουάζ, ουρανί! λέξεις που δημιουργούν εικόνες και χρώματα... Ήλιος, φλόγα, φωτιά. Θάλασσα. Μυρωδιές θαλασσινές, δίπλα σε μια παραλία. Καυτός ήλιος και ξεγνοιασιά. Κλείνεις τα μάτια κάτω από μια ομπρέλα και ενώ κρατάς ένα εύκολο βιβλίο αγκαλιά και ακούς το τίποτα και ο χρόνος γύρω σου έχει σταματήσει. Η θάλασσα σε προσκαλεί να λιώσεις μέσα στο κρυστάλλινο άγγιγμά της και εσύ απλά δεν μπορείς να αντισταθείς! Καμία έννοια για λίγες, πολύτιμες ώρες μέσα σε μια ζωή γεμάτη σκέψεις. Απόλυτη αποχαύνωση... Είναι πολύτιμο αυτό που ζεις. Αφήνεσαι και χαλαρώνεις. Δεν σε νοιάζει που η ώρα έχει πάει τρεις, που τρως περισσότερο από το κανονικό, που πίνεις αντί για δυο-τρία ποτηράκια έξι-επτά, που το παγωτό με τα ολλανδέζικα ομπρελάκια που τρως αντιστοιχεί σε τέσσερα φυσιολογικά... που ξενυχτάς, που αγαπάς, που χαλαρώνεις όσο ποτέ αυτό το χρόνο... Μα, είναι διακοπές! Και το χρωστάς στον εαυτό σου. Γιατί όλο το χρόνο δούλεψες, υπέμεινες, άντεξες, κουράστηκες, ανέχτηκες, για να μπορείς λίγες, πολύτιμες ώρες να χαλαρώσεις, να ξεκουραστείς. Αρκεί να μπορείς να τα αφήσεις όλα πίσω σου και να μπορούν και εκείνα να σε αφήσουν. Δεν είναι δύσκολο, απλά αποφασίζεις να χαλαρώσεις και να αδειάσεις... τόσο απλό και τόσο ουσιαστικό. Τα απλά πράγματα είναι και θα είναι τα πιο ουσιαστικά...