Έρωτας...

Ένα βλέμμα, μια ματιά που μιλάει στην καρδιά και αυτό ήταν... Έλξη χωρίς έλεγχο. Έλξη ψυχής και σώματος. Ξαφνικός έρωτας. Το στήθος βαραίνει. Η καρδιά χτυπά δυνατά και επίμονα, τόσο που νομίζεις ότι ακούγεσαι.Γιατί εκεί αρχίζουν όλα και εκεί καταλήγουν όλα... στην καρδιά. Περιμένεις να αντικρίσεις το αντικείμενο του πόθου σου για να ζήσεις. Λαχταράς να ξαναδεις τη μορφή του. Τον θέλεις όλο δικό σου. Ακόμα και το να μυρίζεις τη μυρωδιά του σε γεμίζει. Τί είναι αυτό το αίσθημα που σε οδηγεί στα άκρα? Σε άκρα που πολλοί θα μπορούσαν να ντραπούν να παραδεχθούν ότι έχουν κάνει για χάρη του αγαπημένου ή της αγαπημένης τους - αλλά γνωρίζοντάς τα οι ίδιοι χαμογελούν γιατί το τόλμησαν? Και όσοι ερωτευμένοι δεν τόλμησαν μετανιώνουν μια ζωή για την αγάπη που δεν έζησαν... Τί είναι αυτό το συναίσθημα που σε κάνει να ταξιδεύεις σε άγνωστη χώρα μέσα στα άγρια μεσάνυχτα για εκείνον? Τί είναι αυτό το συναίσθημα που σε κάνει να παρακούς νόμους, κανόνες, ηθική κοινωνική και προσωπική, αρκεί να είσαι μαζί του? Μόνο για λίγες ώρες ευτυχίας ή λίγες ώρες ευτυχίας που βρίσκεται μόνο στο μυαλό μας? Πού βρίσκεται το παραμύθι και πού η πραγματικότητα του έρωτα? Μήπως έχουμε ανάγκη συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μας να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να ερωτευτούμε? Και γιατί ερωτευόμαστε συγκεκριμένα άτομα? Και γιατί κάποιες φορές θέλουμε κάποιους που δεν μας θέλουν? Μήπως ο έρωτας για ένα νέο πρόσωπο δείχνει και το θάνατο της προηγούμενης κατάστασης που ζήσαμε και πλέον δεν μας γεμίζει? Είναι ο έρωτας εξέλιξη και άρα ανάσα ζωής και έμπνευση δημιουργίας και νέα ξεκινήματα ή είναι απλά μια ανάγκη και μια τεχνητή δημιουργία του μυαλού μας ώστε να μπορούμε να συνεχίζουμε στη δύσκολη πορεία της ζωής μας? Μήπως είναι η ανάγκη μας να νιώθουμε ζωντανοί που μας ωθεί να ερωτευτούμε?