Friday, June 30, 2006

Ύβρις

Λοιπόν, μια φορά, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν υπήρχε ένα πολύ πετυχημένο στέλεχος. Ήταν από μια χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, και είχε σταλθεί να φτιάξει την μισο-κατεστραμένη εταιρία σε μια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης. Το νέο και δυναμικό στέλεχος τα κατάφερε τέλεια! Εξυγίανε την επιχείρηση, την εξέλιξε. Τα αφεντικά από τα κεντρικά ήταν ικανοποιημένα από τον 'μικρό' σε ηλικία και ιεραρχία. Εκείνος συνέχισε να εξελίσσεται, να βρίσκει λάθη, να διορθώνει συναδέλφους και προισταμένους, να αποφεύγει παγίδες και λακούβες... Να βγάζει λεφτά, να αποκτά δύναμη και εξουσία. Ώσπου μια μέρα, έκανε εκείνος λάθος... Ένα ανόητο, χαζό, 'εκ παραδρομής' ενός υπαλλήλου του λάθος... Αλλά έγινε. Και ήταν υπό την ευθύνη του. Και τότε, ξαφνικά φούσκωσε ένα τσουνάμι κατηγοριών, μίσους, κακίας, μνησικακίας. Ξαφνικά! 'Από το πουθενά!' όπως μου είπε. Αλλά δεν ήταν έτσι! Όσους είχε διορθώσει, όσους είχε ανταγωνιστεί στο παρελθόν, σε όσους είχε μπει στο μάτι, όλοι του την 'είχαν στημένη' στη γωνία. Το ίδιο του το αφεντικό του έριξε όλη την ευθύνη, ενώ θα μπορούσε να τον καλύψει... Τον άφησε μετέωρο να τον χτυπάνε όλοι με την παγερή τους στάση. Το 'χρυσό αγόρι' είχε τρομάξει. Εκείνος, ο δυναμικός, επαγγελματίας που πήγαινε για μπάρμπεκιου στο Λονδίνο και το βράδυ βρισκόταν στο Παρίσι για ποτό (γιατί εκτός των άλλων του άρεσε και η μεγάλη ζωή), ήταν μετέωρος, τρομαγμένος και πανικόβλητος, σαν να βρισκόταν σε ένα τραινάκι του τρόμου. Εγώ ήμουν η σιωπηλή παρέα του. Σχεδόν έκλαιγε από το τηλέφωνο και απλά μου ζητούσε να τον ακούσω! Τον άκουγα και τον συμβούλευα. Να τσακίζει τον εγωισμό του, τις απαιτήσεις του, την αλλαζονεία που είχε ακόμη και απέναντί μου (ενώ με είχε ανάγκη)... Ήταν συγκλονιστικό και λίγο θλιβερό... Είναι η ύβρις που λέγανε οι καλοί μας, τόσο δικοί μας πρόγονοι. Αυτός ο τόσο αξιόλογος νέος (συνομήλικός μου), είχε προκαλέσει... ανθρώπους και θεούς με την ικανότητά του... Σήμερα μιλήσαμε ξανά. Ήταν ήρεμος και για πρώτη φορά καταλάβαινε (αν και μιλάμε αγγλικά) αυτό που του έλεγα τόσο καιρό. "Αντιμετώπισε τη ζωή σου βήμα, βήμα, κάθε μέρα. Δώσε τον καλύτερο εαυτό σου κάθε μέρα. Σεβάσου τον εαυτό σου σε κάθε επίπεδο Τώρα! Γιατί μόνο αυτό ελέγχεις... Το Τώρα."