Έμπνευση...

Έμπνευση... Τί μπορεί να εμπνεύσει έναν άνθρωπο να γράψει (καλή ή κακή ώρα), έναν άλλο να τραγουδήσει, τον άλλο να φάει σαν γουρούνι, τον άλλο να διαβάσει ένα βιβλίο μονορούφι, τον άλλο να δει τρεις ταινίες 'αικίντο' με τον Στήβεν Σίγκαλ μονοκοπανιά, τον άλλο να τρέξει σαν τρελός μέσα στα άγρια μεσάνυχτα στην άδεια λεωφόρο (και βοήθειά του αν υπάρχει τροχονόμος!). Αυτό που κάνει έναν ζωγράφο να μην ξεκολλάει από τον καμβά, τον επιπλοποιό να σμιλεύει ένα χοντρό κομμάτι ξύλου, τον μαρμαρά να κολλάει τις πλάκες πάνω στο πάτωμα, τον σκουπιδιάρη να τραγουδάει πρωι-πρωι, τον στιχουργό να γρατζουνίζει μια κιθάρα ώσπου να βρει τους στίχους και τη μελωδία, εμένα από τα γραπτά μου που για ώρες χτυπάω αλύπητα (όχι το blog είναι η παιδική μου χαρά), της μάνας που ανακατεύει με επιμέλεια την αχνιστή και μυρωδάτη μαρμελάδα βερύκοκκο. Είναι η ευλογία της χαράς της δημιουργίας! Είναι η διάθεση! Είναι ο συντονισμός χεριών, ψυχής και μυαλού. Όλα δουλεύουν σε απόλυτη αρμονία... Χειρωνακτική ή όχι, η κάθε απασχόληση που καταπιανόμαστε είναι ευλογία... Και κανείς δεν μας σπρώχνει να το κάνουμε. Το γουστάρουμε σαν τρελοί να ολοκληρώσουμε το έργο που ο καθένας είναι εντεταλμένος να κάνει (είτε από τον ίδιο του τον εαυτό είτε από τον προϊστάμενό του -δεν μιλάω για τον καταναγκασμό της εργασίας). Έμπνευση είναι τα μάτια του αγαπημένου δίπλα μας, των παιδιών μας που βρίσκονται κοντά μας, των φίλων μας, των γονιών μας, η αύρα και η παρουσία ανθρώπων που μας αγαπούν και μας στηρίζουν στα βήματά μας, είναι έμπνευση. Ένα φιλί είναι έμπνευση... Είναι αυτό που μας δίνει κουράγιο κάθε μέρα. Γιατί έμπνευση τελικά δεν είναι να μεγαλουργήσουμε σε διάφορους τομείς... Είναι να είμαστε αληθινοί (ναι, πικρόχολοι κάποιες μέρες, άλλες γεμάτοι φοβίες, άλλες τρελά αγχωμένοι) αλλά πάνω απ'όλα να είμαστε αληθινοί. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν εμπόδια, προβλήματα από εξωγενείς παράγοντες (συνήθως έτσι λέμε τους άχρηστους και κακούς συνεργάτες), αλλά η ουσία είναι το αίσθημα καρδιάς που έχουμε, όταν κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί, όταν μπορούμε! Ξέρω πολλοί θα με μαλώσουν και θα πουν ότι όλα τα βλέπω θετικά, το ποτήρι μισογεμάτο, κλπ... Μα, η ίδια η ζωή είναι εδώ μπροστά μας. Πρέπει με τις επιλογές μας, να παίρνουμε το καλύτερο και να μην αφήνουμε τις ευκαιρίες ανεκμετάλλευτες. Φυσικά, μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω έτσι και αλλιώς και για τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο...