Κοντεύω τα 100 (ποστ!)

Σήμερα δεν θα γράψω καμιά ιστορία. Σκέψεις ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Κοντεύω τα 100 αρθράκια-ιστοριούλες και τώρα θέλησα να γράψω ένα μικρό προσωπικό ‘Ευχαριστώ’ σε όλους όσους μου δίνουν κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσω να γράφω μέσα από αυτόν εδώ τον χώρο…

Παλιά και για πολλά χρόνια ντρεπόμουν να παραδεχθώ ότι γράφω. Να τολμήσω να το πω και να μην κοκκινίσω ή να μην αισθανθώ ‘διαφορετική’. Έγραφα και τα γραπτά μου διαβάζονταν από ελάχιστα άτομα εμπιστοσύνης. Και τότε ήρθε η πρόταση… «Αφού γράφεις βιβλία, γιατί δεν γράφεις στο διαδίκτυο; Όχι για να καταξιωθείς σαν συγγραφέας, αλλά για να κάνεις ‘ασκήσεις θάρρους’!» και αυτό μου το πρότειναν η Φωφώ και ο Χρήστος.

Πράγματι, το έκανα… Την ίδια μέρα μάλιστα. Είχα ανάγκη, εκτός της καθημερινής μου γραφής, να γράφω μικρά κειμενάκια σαν μικρές ιστορίες, χωρίς σκέψη, έτσι, αυθόρμητα και ειλικρινά. Έκανα τεστ στον εαυτό μου, κατά πόσο είχα τη δύναμη και την ψυχική αντοχή να γράψω μέσα σε 300 λέξεις μια ιστορία, να καταθέσω δυνάμεις, σκέψεις, συναισθήματα, αισθήσεις και να τα μοιραστώ και με άλλους…

Δεν μπορώ να γράψω για ένα άτομο… είναι όλοι ξεχωριστοί αλλά και όμοιοι στην καρδιά μου. Γιατί εκεί έξω οι φίλοι μου είναι πολλοί, πάρα πολλοί… Δεν ήξερα ποτέ πως με βρήκαν… Δεν ξέρω πως ξεκίνησε να σχηματίζεται μια παρέα αγαπημένη. Άνθρωποι από όλες της μεριές του κόσμου… Άνθρωποι διαφορετικών κατευθύνσεων και ζωής. Αλλά πάνω από όλα άνθρωποι σκεπτόμενοι, με σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες, που η γραφή και η έκφραση τους έβγαινε καλύτερα μέσω του διαδικτύου. Με ιδιαίτερες ευαισθησίες, πλούτο πνευματικό και συναισθήματα, ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης και προσέγγισης… Διαφορετικοί αλλά τόσο οικείοι, η δύναμη που μας ένωνε ήταν η ανάγκη της έκφρασης, της αγάπης για το βιβλίο, για τις τέχνες, για την ανθρωπιά, για ιδανικά που πίστευα ότι μόνο ελάχιστοι ακόμα έχουν… Και σας συναντούσα εδώ αλλά και στους δικούς σας χώρους.

Φυσικά εμφανίστηκαν και μερικοί που αμφισβήτησαν την αλήθεια της έκφρασης και της προσέγγισής μου στα πράγματα. Αλλά αυτοί, απλά, όπως ήρθαν έφυγαν. Με ησυχία και ήρεμο τρόπο. Να είναι καλά στο χώρο τους (Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: οι διαφορετικές γνώμες, προσεγγίσεις και φυσικά οι αντιθέσεις δεν με ενοχλούν. Αντίθετα, δίνουν τροφή για διάλογο και εξέλιξη. Οι υβριστές και οι είρωνες δεν έχουν θέση στο χώρο αυτό :)

Εύχομαι να συνεχίσω μέσα από τις μικρές (ή μεγαλύτερες) ιστορίες μου να βρίσκομαι κοντά σας και εσείς κοντά μου! Ειλικρινά, τιμή μου φίλοι μου, ευχαριστώ από την ψυχή μου για την συμβολή σας και για τις ιδέες σας! Κοντεύω τα 100 (93ο σήμερα).