Απόρριψη...

Εικόνα πρώτη: Είσαι στον παράδεισο, το χρυσό και κρυστάλλινο παλάτι είναι τόσο λαμπερό και τόσο εκτυφλωτικά όμορφο, που θέλεις να βάλεις τα κλάματα από την ομορφιά... Ξαφνικά ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι κοιμάσαι στον σταύλο και ότι έχεις ξεπαγιάσει αφού ο παγωμένος άνεμος είναι αμείλικτος.

Εικόνα δεύτερη: Το τραπέζι είναι γεμάτο φαγητά, αναμένα καντηλέρια και κεριά πάνω σε ασημένια κηροπήγια, όλα είναι τόσο φωτεινά και ελκυστικά... και εσύ ξυπνάς και το στομάχι σου είναι τόσο άδειο που αισθάνεσαι ότι είναι το στόμα σου...

'Λυπάμαι, αλλά δεν μας κάνετε’ ή ‘Έχουμε επιλέξει έναν συνυποψήφιό σας’ ή ‘Θα διαλέξω να πάρω αυτά που μου προσφέρει η ανταγωνιστική σας εταιρία’ ή 'Δεν θα καταφέρω να σε/σας δω'.

Πόσες φορές δεν έχει ακούσει κάποιος από μας αυτές τις απαντήσεις… και πόσες άλλες έχει εφεύρει το ανθρώπινο μυαλό και πόσες ακόμη έχουμε δώσει εμείς οι ίδιοι τόσα χρόνια που ζούμε. Με λίγα λόγια απορρίπτουμε μια πρόταση.

Τι είναι απόρριψη; Αυτό με ρώτησαν σήμερα και έπρεπε να απαντήσω, αφού ήμουν μεγαλύτερη και έδινα συμβουλές και σκέφτηκα πολύ… Μπορείς να ορίσεις κάτι ή κάποιον που σου γκρεμίζει τα όνειρα; Κάποιον που εκεί που αρχίζει να χαράζει μια ελπίδα, σου τη σβήνει με σκοτεινό μαύρο μελάνι; Κάποια κατάσταση που σε ‘μαγκώνει’, που σε ‘μαζεύει’ και σε βοηθά τόσο πολύ να ξαναμαζευτείς στο κουκούλι σου και να συγκεντρωθείς στον μικρόκοσμό σου περισσότερο φοβισμένος από ποτέ και δεν ξέρω πότε θα ανακτήσει κάποιος το κουράγιο να ξαναβγεί 'εκεί έξω'. Απόρριψη είναι να θέλουμε να μπούμε στη ζωή του άλλου και να μην μας αφήνει, απόρριψη είναι να μας δίνουν υποσχέσεις και ελπίδες και στο τέλος να μας γκρεμίζουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες. Να θέλουμε να εξελιχθούμε μέσω μιας εργασιακής θέσης. Να θέλουμε να μπούμε στη ζωή κάποιου, είτε ως φίλοι είτε ως σύντροφοι, και τελικά εκείνος να επιλέγει άλλη οδό, άλλον άνθρωπο. Αυτός που δεν έχει απορριφθεί ποτέ του, δεν έχει ωριμάσει στη ζωή του. Αυτός που δεν έχει φάει στα μούτρα μια άρνηση, ένα 'όχι', δεν ξέρει σε τι κόσμο ζούμε. Σίγουρα όχι αγγελικά πλασμένο.

Και μετά εξαρτάται από μας αν η άρνηση μας έκανε καλό ή κακό. Το πόσο μπορεί μια άρνηση να μας βοηθήσει τελικά να εξελιχθούμε. Ή για να το θέσω σωστότερα, αν θέλουμε να προσπαθήσουμε να εξελιχθούμε; Μπορεί μια άρνηση να μας κάνει περισσότερο δυνατούς και να μας κάνει να οδηγηθούμε σε μεγαλύτερες και δυνατότερες περιπέτειες ή να μας οδηγήσει στα τάρταρα της κατάθλιψης. Όλα είναι πιθανά. Όλα είναι σχετικά με τον χώρο και τον χρόνο που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Όλα επίσης, εξαρτώνται από την ψυχολογική και κοινωνική κατάσταση και τις πιθανές ανάγκες που έχουμε… Και επίσης εξαρτώνται από τις προηγούμενες εμπειρίες που έχουμε.

Ακόμη και οι γίγαντες λυγούν, και τα θηρία κλαίνε κάποια στιγμή… Όλοι λυγίζουν, αν για πολύ καιρό δεν υπάρχουν απαντήσεις και ιδιαίτερα, θετικές. Αλλά εκεί σχηματίζεται ο χαρακτήρας. Στα δύσκολα, στον αγώνα, στον τσαμπουκά, εκεί που θέλεις να βουτήξεις τη ζωή και να την στύψεις και να απαιτήσεις από εκείνη! Να παλέψεις ξανά και ξανά ώσπου να πετύχεις. Γιατί, στο τέλος, μετά από τόσο αγώνα και ψυχικό κόπο θα πετύχεις… αλλά η σίγουρα η νεοαποκτηθείσα σοφία, που ίσως και να μην ήθελες να αποκτήσεις, σε συνοδεύει κρατώντας τα μάτια σου χαμηλά και το βήμα σου σταθερό στις τυχόν επιτυχίες και στις τυχόν νέες κακοτυχίες. Λένε ότι ‘έτσι είναι η ζωή…’ έτσι άκουσα τουλάχιστον…