Το ραδιόφωνο

Με λένε Γιάννη και μετακόμισα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα πριν έξι μήνες λόγω δουλειάς, όπως τα τρία τέταρτα της Ελλάδας. Εγώ, λέμε τώρα, ήμουν τυχερός βρήκα δουλειά στην Ελλάδα, προς το παρόν. Μένω σε μια πολυκατοικία κατασκευής του ’60, τόσο βρώμικη, γερασμένη και γκρίζα όσο μπορείς να φανταστείς.  Δεν θα σου πω την περιοχή, μπορείς να φανταστείς… κλειστά μαγαζιά με άδεια σωθικά, αλλοδαποί παντού και λίγοι Έλληνες, όσοι δεν έχουν να πάνε αλλού. Και η πολυκατοικία μου ένα άδειο κουφάρι από ανθρώπους, σχεδόν ολόκληρη ξενοίκιαστη.

Και η καρδιά μου αναθάρρησε όταν είδα μια φυσιολογική οικογένεια, μπαμπά, μαμά και παιδί, ένα πρωινό, να μετακομίζει. Μου θύμισε την οικογένεια που είχα αφήσει με πόνο ψυχής πίσω. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν τόσο ρόδινα ούτε και τόσο φυσιολογικά για εκείνους. Τα βράδια που εκείνος επέστρεφε, άκουγα να μιλάνε έντονα, να φωνάζουν και να σπάνε πράγματα και μετά, το ραδιόφωνο. Για κάποιο λόγο έβαζαν τέρμα το ραδιόφωνο για λίγη ώρα και μετά σιωπή. Σκέφτηκα να καλέσω την αστυνομία, αλλά που να μπλέξω. Και δεν ξέρω και τι κουμάσι είναι αυτός που δέρνει τη γυναίκα του. Αλλά δεν άντεχα αυτό το πράγμα ήταν ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου. Φωνές, ουρλιαχτά, συρσίματα στα έπιπλα και μετά το ραδιόφωνο τέρμα, για να μην ακούγονται οι φωνές της. Εκείνες τις φορές έπαιρνα το μπουφάν μου και έφευγα, ότι ώρα και να ήταν. Περιπλανιόμουν στους δρόμους χωρίς να ξέρω τι κάνω και που πάω και οι φωνές της εκεί, μέσα στο κεφάλι μου να ζητούν βοήθεια. Καταλαβαίνεις τι έκανε; Εκείνος τη χτυπούσε όσο ο Ρέμος και ο Βέρτης μιλούσαν για έρωτα και αγάπες. Συνήθως γυρνάμε το πρόσωπο από την άλλη, κάνουμε ότι δεν ακούμε και ότι δεν καταλαβαίνουμε και συγκαλύπτουμε όλοι μας εγκλήματα…

Ρώτησα φίλους, γνωστούς, την αστυνομία, το συζήτησα με μια φίλη μου ψυχολόγο. ‘Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα αν εκείνη, μόνο εκείνη δεν τον καταγγείλει.’ Και μια μέρα, μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας, εκείνη δεν συνοδευόταν αλλά κρατούσε τον μικρό  από το χέρι. Επιτέλους, ανάσανα ‘Να σας πω λίγο;’ Τη ρώτησα και είδα το ποιο θλιμμένο βλέμμα που έχει αντικρίσει άνθρωπος. Μια νέα κοπέλα που έμοιαζε γριά από το βάρος των όσων είχε υπομείνει και αντέξει. ‘Ορίστε’ μου είπε και κάθισε υπάκουα απέναντί μου κρατώντας το σιωπηλό, φοβισμένο της παιδί σφιχτά από το χέρι.   

‘Γιατί δεν το λέτε; Γιατί δεν κάνετε καταγγελία; Γιατί τον ανέχεστε να σας χτυπάει; Τι φταίει το παιδί; Αν σηκώσει χέρι πάνω του τι θα γίνει; Αν γίνει ο ίδιος σαν τον πατέρα του; Θα χτυπάει μια κοπέλα σαν και σένα στο μέλλον. Ο φόβος και η σιωπή μόνο χειροτερεύουν τα πράγματα. Φύγε και ζήσε ελεύθερη με το παιδί σου!’ και της έδωσα το τηλέφωνο μου και το τηλέφωνο της άμεσης δράσης και το 15900, που φάνηκε να μην ξέρει. ‘Την επόμενη φορά μίλα!’

Εκείνη με κοίταξε αιφνιδιασμένη και τρομαγμένη και σκέπασε τα χέρια του παιδιού που κοιτούσε κάτω, κατάλαβα ότι ήδη το χτυπούσε, και έφυγε με το κεφάλι της μέσα στο λαιμό της. Νόμιζε ότι με τη μουσική δεν άκουγα τίποτα ότι απομονώνονταν στο δικό τους αυτοκαταστροφικό σύμπαν έχοντας μάρτυρα τον εαυτό τους και το άμοιρο παιδί.

Μετά έφυγα για ταξίδι, με έστειλε η δουλειά αλλά δεν λέω ψέματα, κάπως τους είχα έννοια, μαζί με την δική μου οικογένεια. Τους είχα πονέσει κυριολεκτικά…

Όταν επέστρεψα η οικογένεια είχε εξαφανιστεί. Κανείς τους εκεί, μόνο μια ρόδα από ένα αυτοκινητάκι μπροστά στην είσοδο. ‘Θεέ μου, έφυγαν νύχτα!’ σκέφτηκα και φοβήθηκα τα χειρότερα για το παιδί και εκείνην.  Εχθές μόλις πήρα ένα ανορθόγραφο μήνυμα στο κινητό μου που έγραφε ‘εφηαριστο εγο και το πεδι’ και πλημμύρισε η ψυχή μου κλάματα. Τώρα ξέρω ότι γίνονται και καλά πράγματα σε αυτή την γκρίζα πόλη, αλλά ας πάρω τον γιο μου τηλέφωνο, μου λείπει ρε γαμώτο...

---

Πολλές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν χρειάζονται πολλά, μια κουβέντα, ένα τηλέφωνο και το θύμα ίσως καταφέρει να ξεφύγει.

Στέλνοντας φως και αγάπη σε όλους όσους υποφέρουν και με την ευχή να ξεφύγουν από την καθημερινή τους κόλαση,

Αλεξάνδρα 

 (Για αυτό το κείμενο μου έδωσε αφορμή ένα άρθρο που αναδημοσίευσε η φίλη μου η Σ.Σκαλίδη, ότι πάνω από 5.000 γυναίκες έχουν κακοποιηθεί το τελευταίο διάστημα http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63631048)

Φωτογραφία (c) Gregory Colbert

Οργανισμοί	Τηλ. Αριθμός
ΓΡΑΜΜH SOS ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ	210-3220900
ΚΕΝΤΡΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ	ΑΘΗΝΑ: 210 5235318 και 5235250 ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 210 4112091 και 4129101
ΞΕΝΩΝΑΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ	210 5244657
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (δευτ-παρ 16.00-20.00)	210 3828126
ΔΙΚΤΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ	210 7786800
ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ	210 5221101 210 5316467
ΓΡΑΜΜΗ "ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ" ΓΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ	800-118-88881
ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ	210 3898000
ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΘΗΝΑΣ	210 3613340
ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ	210 4177876